നീ

പുണരുമ്പോള്‍ കൂടുതല്‍ പൂത്തു നിറയുന്ന
നീലക്കടമ്പിന്‍ മരമാണ് നീ..
ഞാനാം ശലഭത്തിന്‍ തൃഷ്ണകള്‍ തീര്‍ക്കുവാന്‍
നിറയെ മധു പേറും സുമറാണി ആണ് നീ

തഴുകുമ്പോള്‍ തരളിത മാകുന്ന വല്ലിപോല്‍്
എന്മാരില്‍ പടരുന്ന ചേതോവികാരം നീ
ഉമ്മകള്‍ നല്‍കുമ്പോള്‍ മൃദുല വികാരങ്ങള്‍
ഉടലാകെ പൊതിയുന്ന സാഗരമാണ് നീ

പിടയുന്ന നെഞ്ചിനു സാന്ത്വനം ഏകുന്ന
നിറവാര്‍ന്ന, മൃദുവായ മാറിടമാണ് നീ
കൈ വിട്ട ബാല്യത്തിന്‍ കളിചിരി നല്‍കുന്ന
തേനൂറും അമ്മിഞ്ഞ കുടമാണ് നീ

നിറം കെട്ട മോഹങ്ങള്‍ കരിഞ്ഞൊരു മരുഭൂവില്‍
അറിയാതെ പെയ്തൊരു രാത്രിമാഴയാണ് നീ
ഇരുള്‍ മൂടും മനസിന്റെ ഏകാന്ത ജാലക
ചില്ലില്‍ നിപതിക്കും ചന്ദ്രികയാണ് നീ

മിഴിനീരിന്‍ ചാലുകള്‍ ഒഴുകി ചേരുന്ന
കരുണതന്‍ സ്നേഹാര്‍ദ്ര സാഗരമാണ് നീ
എനിക്കായി തണലിന്നു വെയില്‍ മുഴുകെ ക്കൊള്ളുന്ന
ഇല കൊഴുപ്പ് ആര്ന്നൊരു വന്‍ മരം ആണ് നീ

അറിയാതെന്‍ ചുമലിന്മേല്‍ പറന്നുവന്നു അണയുന്ന ,
തേടുമ്പോള്‍ എങ്ങോ മറയുന്ന ശലഭം നീ..
വഴിയേറെ താണ്ടുവതിന്നും പ്രതീക്ഷയില്‍
നീയെന്റെ ചാരത്ത് അണയുന്ന ഓര്‍മ്മയില്‍ ...

സ്വന്തം ഞാന്‍.